sua s'dei, kyom chmous 'teacher julie'.
Door: Gillian Bohan
Blijf op de hoogte en volg Gillian
12 Februari 2015 | Cambodja, Khett Siem Reab
Laten we beginnen bij mijn aankomst, drie weken geleden.
Na 18 uur, twee vliegtuigreizen, vier vliegtuigmaaltijden, en heel veel luidruchtige chinezen in het vliegtuig verder was ik dan eindelijk aangekomen op mijn bestemming: Siem Reap. Eenmaal aangekomen was het belangrijk dat ik mijn visum zou regelen (omdat ik vrijwilligerswerk doe had ik een ander visum nodig dan toeristen krijgen), en mijn organisatie had me er al voor gewaarschuwd dat hier veel fouten in worden gemaakt en je dus altijd goed moet controleren of ze je het juiste visum hebben gegeven.
Natuurlijk kreeg ik niet het juiste visum. En uiteraard werd het douanemannetje vervolgens boos op mij dat hij mij de verkeerde visum had gegeven (cultuurverschil en cambodjaanse eigenschap #1: Cambodjanen geven nooit hun fout toe). Na wat gezever en een uur verder had ik dan eindelijk mijn goede visum in mijn paspoort en liep ik verder naar de bagagehal om mijn backpack op te pikken om vervolgens verder te gaan naar de arrival hal, waar iemand van Interweave (de vrijwilligersorganisatie die voor ons zorgt hier in Siem Reap) mij zou oppikken.
Een lief klein Cambodjaans vrouwtje stond daar op mij te wachten, Chenda genaamd. Zij is degene die ons verzorgt in huis en als er problemen zijn dan kunnen we naar haar toekomen en lost zij ze op. En dit is by far een van de meest lieve mensen die ik tot nu toe al ben tegengekomen. Zij ziet ons als 'familie' en zorgt er met veel moeite en passie voor dat onze tijd hier goed is. Zodra ze het idee heeft dat er iets beter kan zijn aan je verblijf zal ze er ook alles aan doen om het beter te maken. Toen ik bijvoorbeeld kenbaar maakte dat het wel handig zou zijn als ik een fles water op mijn kamer zou hebben, kwam ze nog geen half uur later met een 20 liter fles water op haar scootertje aanrijden en heeft die vervolgens ook nog met pijn en moeite mijn kamer opgesleept (wat twee trappen hoog is).
Maar goed, tot dusver Chenda. Meer over mijn huis. Eenmaal aangekomen bij accomodatie bleek dat ik een semiprimitief bamboehuisje verbleef. Alle huizen hier staan op palen (ivm water dat hoog kan komen te staan). Bijna mijn hele huis bestaat uit bamboe of hout, ik douche met koud water en ik moet mijn kleren wassen in een tobbe (met de hand, ja). O ja, en het kan ook zijn dat er geen water (wat vaak met een uur of twee wel weer is opgelost). en ik vind dit alles HEERLIJK. Alles is zo primitief en niet over de top, alle mensen hier zijn zo gastvrij en openhartig en positief. Iets waar we in Nederland een hoop van kunnen leren.
Naast het eerder genoemde lieve vrouwtje Chenda verblijven er ook nog een aantal andere lokale mensen in ons guesthouse die onze kamers schoonmaken, ontbijt voor ons maken en op woensdagavond diner (dan is het familieavond). Dit zijn stuk voor stuk ook weer lieve mensen die met een lach wakker worde en met een lach gaan slapen en je mag alle liefde bij alles willen helpen.
Kort na mijn aankomst hier begon mijn vierdaagse introductie. Hier heb ik veel gezien, de Angkor Wat tempels (waar tombraider is opgenomen), het Tonle Sap lake waar de zogeheten 'floating villages' op drijven. Hier drijft gewoon een heel dorp op het water, kleine huisjes op vlotjes gebouwd. Er zat zelfs een school. En als iemand ergens heen moest pakte die de kano ipv fiets. Erg bizar om te zien dat mensen zo leven. Naast de floating villages hebben we ook een tour door de stad gehad en een aantal van de vele markten gezien die ze hier hebben.
Een prima introductie waar ik ook de rest van de vrijwilligers beter heb leren kennen en een goede start voor dinsdag, de eerste werkdag op mijn project.
Sindsdien ben ik aan het werk op een NGO hier net buiten de stad, Grace House. Het is een school waar kinderen uit de omliggende dorpen engels les kunnen krijgen, maar ook cursussen in elektriciteit, weven en tuinieren. Alles is erg gestructureerd en alle kinderen zijn echt gedreven om te leren (cultuurverschil #2: kinderen zijn hier 'eager to learn' en in plaats van lessen te verstoren luisteren ze echt naar je). Iedereen word hier begroet naar zijn titel en niet naar zijn naam maar voor de vrijwilligers maken ze soms een soort van uitzondering door 'teacher' te zeggen met de bijbeorende naam erachter. Helaas ben ik geboren met een naam die iets minder makkelijk is dan de meeste namen dus ga ik hier vooral door het leven als 'teacher julie'. De eerste dagen heb ik vooral khmer geleerd:
sua s'dei: hallo!
kyom chmous 'teacher 'julie': my name is teacher julie
kyom a yu ma phei buwen chnaam: I am 24 years old
o kuhn: thank you
li haan/chum riep leah: bye
kyom ches khmer tik tik: I speak a little tik tik
Alle mensen hier waarderen het erg als je hun taal probeert te spreken en nadat ze je eerst hartsgrondig uitgelachen hebben om je uitspraak komen ze daarna met een grote glimlach naar je toe. En zo ook met de kinderen, die kinderen mijn pogingen tot khmer erg waarderen.
Voor zover de school zelf. Ikzelf werk sindsdien met de 'disabled group': een groep kinderen die fysiek en/of mentaal gehandicapt zijn en extra (gezondsheids)zorg nodig hebben. Tot nu toe werk ik vooral met 1 jongen, D. genaamd. D is 6 jaar en heeft op erg vroege leeftijd een hersenbloeding/infarct gehad. Daardoor heeft hij nu verminderde functie in zijn benen en heeft hij een spasme in zijn arm. Er zit echter wel functie in zijn benen maar hier is nooit veel mee gedaan. Dus hier mijn taak: ik ben begonnen te leren lopen met hem. En ook begonnen hem meer te laten doen met zijn arm. En ja, dit is een uitdaging maar wel 1 die ik meer dan graag aan wil gaan.
Nee ik ga geen werelden verschuiven en hij zal heus niet ineens de marathon kunnen lopen, maar dit jongetje is positiever en blijer dan 80% van de mensen die ik ken. en zijn gezicht op het moment dat een oefening hem lukt die ik hem uitleg brengt mij al meer dan genoeg voldoening.
Ik vermaak me hier dus prima en ik draai dagen van 08.30 tot 15.00 van maandag tot en met vrijdag. In de weekenden ben ik uiteraard niet vies van een biertje of cocktail (zeker niet sinds die hier maar $1 zijn) en doordeweeks gaan we vaak uit eten omdat dit niet heel veel duurder is dan de eerder genoemde goedkope bieries.
Nog wat leuke dingen op een rij die me zijn bijgebleven in mijn tijd tot dusver:
- Riel. Cambodjaans geld. GOEDKOOP! Wat is het hier goedkoop of beter gezegd, wat is het in nederland eigenlijk verdomde duur. In principe betaal je hier met Amerikaanse Dollars. Alles onder de 1 dollar betaal je in Riel. 4000 Riel is 1 dollar dus met dollars betalen is over het algemeen makkelijker. Voor een gemiddelde avondje uit eten ben je 3,5 a 4 dollar kwijt (inclusief drinken). Ben je te lui om te fietsen en wil je een tuk tuk naar huis nemen kost dit ook niet heel veel meer. eenmaal terug in NL zal ik echt weer aan de hollandse prijzen moeten gaan wennen ben ik bang.
- natuur. natuur? NATUUR! wat een andere omgeving is dit dan alle betonnen gebouwen en antikraakpanden dan ik gewend ben in kanaleneiland. hier is zowaar echt natuur, in alleen mijn voortuin groeien al vier palmbomen en ik geloof ook ergens een mangoboom. De hele stad voelt meer als een soort dorp met enorm veel natuur en groen eromheen en ik vind het heerlijk.
- afval. wat doe je er normaal gesproken mee? recyclen, stortbak, op laten halen door de vuilnisman? normaal gesproken wel ja, maar niet in cambodja. hier haalt de overheid namelijk zo goed als geen vuil op, dus zie je hier meestal dat ze het op een hoopje buiten hun huis leggen en dan verbranden. dit is iets wat je vaak ziet als je van werk/eten/uitgaan terug naar huis fietst, overal langs de straatkant kleine hoopjes afval die verbranden.
- Cambodjanen geven nooit hun fout toe, dit heb ik eerder gezegd. Dit aanvullend zullen ze het ook nooit toegeven als ze iets niet weten. Ze geven liever verkeerde informatie dan dat ze gezichtsverlies lijden. Klein voorbeeld: als je ze de weg vraagt moet je echt drie keer dubbel checken dat als ze 'yes' zeggen (wat ze altijd zeggen), dat ze ook echt bedoelen 'ja ik weet de weg' anders sturen ze je zo de hele andere kant op.
- Er rijdt hier evenveel verkeer als in de binnenstad van Utrecht. Ik voelde me gewoon bijna thuis op 1 verschil na: hier zijn geen verkeersregels. Nou ja eigenlijk is er 1: doorrijden totdat je ziet dat die ander toch ècht niet gaat stoppen. Elke dag is weer een avontuur zo op de fiets, alert blijf je wel!
- Volgens Cambodjaanse begrippen hebben (jonge) vrouwen lang haar en mannen kort haar. Toen een van de vrijwilligers hier dus vroeg of iemand haar de weg naar de kapper kon wijzen, was bij beslist niet van plan om haar de weg te wijzen omdat ze 'al kort haar had en het zeker niet korter kon omdat ze een meisje was'. de man hield voet bij stuk en ze heeft tot nu toe nog steeds geen kapper kunnen vinden.
- Cambodjanen hebben nooit echt gehoord van het gezegde 'staren en wijzen is onbeleefd' en zullen uitgebreid over je praten terwijl je tegenover/naast ze staat. In het begin ietswat ongemakkelijk maar uiteindelijk went het wel. Daarbij versta je ze toch niet dus dat maakt het voor mij ook al een stuk makkelijker om er niet mee te zitten.
- Cambodjaans eten is LEKKER. ik heb hier nog NIETS gegeten wat matig was. Ik vond het zo lekker dat ik een Cambodjaanse kookcursus heb gehad so be prepared
- Cambodjanen zijn niet bang voor een feestje. zeker niet als het om bruiloft gaat. Die duren namelijk drie dagen lang gemiddeld, en beginnen om 04.00 's ochtends tot minimaal 24 uur later. En de hele buurt kan meegenieten (letterlijk, vaak wordt bijna het hele dorp uitgenodigd). Doordeweeks iets minder prettig, vooral omdat het momenteel weddingseason is en er ongeveer drie bruiloften per week zijn maar over het algemeen kan ik deze fissamentaliteit wel waarderen.
Voor nu kan ik niet zoveel meer verzinnen. Er staat veel op de planning, elk weekend ga ik wel ergens heen om wat anders te bezoeken en te bezichtigen dus zodra ik weer genoeg gespreksstof en inspiratie heb kom ik met een nieuw verhaal.
OJA ik ben natuurlijk ook heel benieuwd naar alles wat er in Nederland gebeurd so u guys: KEEP ME UPDATED!
Much love from Cambodiaaaaa
-
12 Februari 2015 - 16:09
André Linneman:
Ben blij dat je het naar je zin hebt Gillian, je zal bereveel verhalen hebben als je terug bent en je hebt nog veel dingen om naar vooruit te kijken. Nogmaals, pas goed op jezelf meisje en veel plezier de komende tijd. Groetjes André -
12 Februari 2015 - 17:24
Je Gekke Neeffie Uit Rotjeknor :
Ha die Tante P. ,
Heb genoten en gelachen om je verhaal hahahaha , ben blij dat je het naar je zin heb en ik wacht vol spanning en sensatie op je volgende verslag !!! Veel plezier en succes groetjes kussies p.s. stuur wat zon deze kant op -
12 Februari 2015 - 17:41
Carla Van Loenen :
Hi Gillian,
Wat een super leuk verslag. Heb er echt van genoten.
Goed te lezen, dat je het zo naar je zin hebt en voldoening hebt met het werk wat je daar doet. Houdt ons op de hoogte.
Liefs Carla -
13 Februari 2015 - 11:08
Hans Bohan.:
hoi Meissie.
geweldig dat je het zo naar je zin hebt, heb al een hoop gehoord via skype maar toch doet het mij ontzettend goed dat jij je droom waar kan maken. blijf alert (vooral op het verkeer) en op alle andere dingen. ik spreek je gauw weer via skype.
liefs papa -
18 Februari 2015 - 14:43
Corine Felix:
Hai Gillian, wat bijzonder om te lezen hoe je het in Cambodja hebt, en hoe je alles beleefd!
Een bijzondere omgeving en vriendelijke mensen, wat goed te horen dat je het er zo naar je zin hebt! Ik ben ook heel erg benieuwd wat voor mogelijkheden je ziet in het begeleiden van die jongen D. Hoop meer van je te horen! Een heel fijne tijd daar, warme groet, Corine -
19 Februari 2015 - 22:58
Therese:
Hallo Gill,
Mooi en uitgebreid verslag: ik kan het bijna voor me zien, hoe je leeft. Kan me voorstellen dat je spreekt over een cultuurshock, echt heel anders dan Nederland, onze zeer grote welvaart en (voor mij speciaal) spijbelende kinderen die niets willen.
Geniet maar van alles en zorg goed voor jezelf!
liefs,
Thérèse -
02 Maart 2015 - 16:05
Evelien Hofstra.:
Hallo Gillian,Wat geweldig dat ik mee kan genieten van jouw spannende reisverslag.Ik heb wel in de gaten dat je aardig aan het genieten bent!Wat fijn zeg.Wat zal het mooi zijn daar,lopen er ook gekke beestjes rond?Grapje.Doe voorzichtig en neem alles goed in je op,liefs Evelien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley